W piękny, nadwiślański krajobraz, jaki okala niewielką wieś Topolno od setek lat wrysowuje się wysokie wzniesienie, które jest pamiątką po pradawnej osadzie. Wczesno-średniowieczne grodzisko wzniesiono na wzgórzu morenowym pradoliny Wisły prawdopodobnie na przełomie VIII/IX wieku. Z tego właśnie okresu pochodziła osada, jaką odkryto tu podczas wykopalisk archeologicznych prowadzonych w latach 1964 -65. W II połowie X wieku powstało w tym miejscu osiedle obronne strzegące wiślanego szlaku handlowego łączącego Pomorze z Wielkopolską. Razem z grodami w Świeciu i Grucznie tworzyło zespół strażnic przygranicznych. Topoleński gród przestał istnieć po śmierci Mieszka II (1034 r.), kiedy nastąpiło oderwanie kilku dzielnic, w tym Pomorza Nadwiślańskiego, od państwa polskiego. Do dziś zachowało się ścięte wzgórze, które ze względu na charakterystyczny kształt nazywane jest przez miejscową ludność „Talerzykiem”. Wiedzie na nie polna droga wśród krzewów i dziko rosnących drzew owocowych, a na samym szczycie na strudzonych wędrowców czeka drewniana ławeczka. Miejsce to jest znakomitym punktem obserwacyjnym, rozpościera się z niego wspaniały widok na dolinę Wisły, gdzieniegdzie można nawet dostrzec jej połyskującą wstęgę, w oddali zaś, po przeciwległej stronie jak miniatura - kościół w Starogrodzie.\

​​​​